Arkchitektura kościoła parafialnego i otoczenia

Kościół wzniesiony został w dominującym wówczas na ziemiach polskich stylu klasycystycznym. Styl ten popularny był w całej Europie i Ameryce Północnej od lat sześćdziesiątych XVIII w. do lat trzydziestych XIX w. Był on efektem z jednej strony znużenia formami barokowymi w architekturze z drugiej zaś zafascynowania architekturą antyczną, która stała się popularna po odkryciach archeologicznych w Pompejach i Herkulanum. Do tej fascynacji przyczyniły się również odkrycia greckich świątyń w Paestum i Regeście. Budowle wznoszone w tym stylu charakteryzują się prostotą, przejrzystością i brakiem ekstrawagancji w kompozycji, przez to architektura ta nabrała cech elegancji i monumentalności. Cechą charakterystyczną jest stosowanie kolumnad przed frontonami budynków. Taki też jest kościół w Kobylej Górze. Zaprojektował go architekt Jan Nepomucen Baranowski. Jest to budynek jednonawowy zakończony półokrągłym prezbiterium wzniesiony na planie prostokąta o wymiarach 30 m długości i 13 m szerokości z dobudowanymi później po bokach tak zwanymi kruchtami. Budynek pokryty jest dwuspadowym dachem, nad którym góruje niewielka barokowa wieżyczka z sygnaturką. Portal wejściowy ozdobiony jest pilastrami imitującymi kolumny oraz trójkątnym tak zwanym przyczółkiem.

W wystroju świątyni nie znajdziemy zbyt wielu dekoracji rzeźbiarskich, w ogóle forma wystroju jest nieco surowa i pełna światła, co w połączeniu z pilastrami wokół prezbiterium i wzdłuż ścian nawiązuje do budowli antycznych. Harmonizuje z tym wyposażenie wnętrza świątyni. Zarówno ołtarz główny jak i ołtarze boczne i chór, ozdobiony wyobrażeniami instrumentów muzycznych, przez białą barwę i złocenia nawiązują do stylu empir będącego jedną z odmian klasycyzmu w okresie napoleońskim.
Klasycystyczna jest też chrzcielnica oraz ambona. Ołtarz główny, w którym ustawiona jest rzeźba patronki świętej Jadwigi Śląskiej dłuta Alfreda Wiśniewskiego, wzniesiono w 1946 r. Początkowo istniały cztery ołtarze boczne: św. Benona i św. Anny oraz św. Antoniego i Przemienienia Pańskiego. Dwa pierwsze spośród nich pod koniec XIX w. zostały zlikwidowane. Obecnie istnieją tylko dwa: Przemienienia Pańskiego i Matki Bożej Częstochowskiej.
Podczas odnawiania kościoła na początku lat osiemdziesiątych XX w. sufit ozdobiony został czterema pięknymi plafonami. W prezbiterium nad głównym ołtarzem przedstawiona została alegoryczna scena wyboru Papieża Jana Pawła II na Tron Piotrowy, dodać należy, że jest to chyba pierwsza na terenie dekanatu ostrzeszowskiego z prac artystycznych poświęcona Janowi Pawłowi II. Kolejny z nich również nawiązuje do ważnych wydarzeń w życiu Kościoła polskiego, zwłaszcza dekanatu ostrzeszowskiego, na początku lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, przedstawia on bowiem postać kanonizowanego wówczas świętego Maksymiliana Marię Kolbego, który w czasie ostatniej wojny więziony był też w Ostrzeszowie. Dwa następne przedstawiają postacie Chrystusa oraz Maryi Panny. Na ścianach nawy, między pilastrami, widnieją przedstawienia czterech ewangelistów.
W kościele znajduje się niewiele zabytków pochodzących z poprzedniej świątyni. Prawdopodobnie większość pochłonęły płomienie. Z ocalałych zachowały się monstrancja z drugiej połowy XVIII wieku, naznaczona rodzinnym herbem rodu Wieniawa, dawnych właścicieli Kobylej Góry, dwa siedemnastowieczne kielichy oraz lawaterz z XIX wieku. Zabytkowy jest też barokowy krzyż procesyjny.

Całości zespołu budynków sakralnych dopełniają dzwonnica, dom przedpogrzebowy, grota oraz plebania i salka katechetyczna. Dzwony kościelne początkowo zainstalowane były w samym kościele na belkach, ale w 1826 r. wybudowano dzwonnicę z drewna i w niej zawisły dwa dzwony. W okresie II wojny światowej dzwony te zarekwirowane zostały przez okupantów niemieckich i wywiezione. W związku z tym po zakończeniu wojny parafia musiała dokonać zakupu nowych dzwonów, które zawisły na drewnianej dzwonnicy. Dzwonnica murowana architektonicznie komponująca się z byłą świątyni wybudowana została w 1984 r. Trzecim elementem architektonicznym skomponowanym z bryłą kościoła jest poświęcona w 2006 r. przez biskupa kaliskiego Stanisława Napierałę kaplica przedpogrzebowa. W 1947 r. na placu kościelnym wzniesiona została z polnych kamieni grota, w której umieszczona została figura Najświętszej Maryi Panny. Umieszczona została tam tablica następującej treści: "W dniu 7 lipca 1946 r. Parafia Kobylagóra ofiarowała się Matce Najświętszej i Jej Sercu Niepokalanemu. Na pamiątkę ofiarował Komitet Parafialny". W bezpośrednim sąsiedztwie kościoła znajduje się budynek probostwa z 1880 oraz zabudowania gospodarcze, w których na początku lat osiemdziesiątych XX w. urządzono salki katechetyczne.
Powrót do początku